به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه خراسان، اما ديگر خبري از وسايل و ابزار مسي در آشپزخانههاي امروزي نيست؛ جز آن كه ابزاري تزئيني و دكوري در منازل ما. با اين تفاسير، مسگري رونق قديم را ندارد و چكش مسگران شهر در كُما قرار گرفته است.
محمد ابراهيم نژاد، يكي از مسگران قديمي شهر کاشمر است كه هنوز كارگاه مسگرياش در خيابان 17 شهريور فعلي ـ فيضآباد قديم ـ داير است.
وی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا از بيرونقي اين حرفه با آمدن ابزار و وسايل جديد در آشپزخانه نظير استيل، چُدَن و... گِله كرد. پاي صحبت اين استاد مسگري مینشینم و مرا با مرور خاطراتش به روزهايي میبرد كه با قوّت و نيروي بازوان توانمندش و ضرب چكش خود، انواع ظروف مسي را ساخته است.
ابراهيمنژاد میگوید: قديمترها هرچند جمعيت شهر اينقدر نبود اما بيشتر از 15 كارگاه مسگري داير بود و قريب 100 نفر در اين حرفه مشغول به كار بودند.
وي كه سرگرم ساخت كفگيري مسي است، ادامه میدهد: ديگر نه از آن استاد و شاگردهاي حرفه مسگري خبري هست و نه از ظرف و ظروف مسي؛ در واقع ظرفهاي چيني، بلور، ملامين و روي جايگزين ظروف مسي شدهاند.
اين استاد مسگر كه 75 سال عمر دارد، توضیح میدهد که قريب 60 سال است كه به حرفه مسگري مشغول شده و نزد پدرش اين حرفه را آموخته است.
وي با اشاره به اينكه اين روزها در خصوص مزيت ظروف مسي حرف و حديثهاي زيادي شنيده ميشود، میگوید: اگر هم دوباره استفاده از ظروف مسي رونق يابد اما چون حرفه سختي است كمتر كسي به فكر يادگيري اين حرفه ميافتد و ظروف مسي ساخته شده با سرپنجه هنر مسگران نخواهد بود.